Κάθε εξάμηνο το πανεπιστήμιο έχει την δυνατότητα να αποφασίζει για την διεξαγωγή
εμβόλιμης εξεταστικής. Οι επί πτυχίω φοιτητές/-ριες μπορούν έτσι να δώσουν και
μαθήματα και χειμερινού και εαρινού εξαμήνου, ελαφρύνοντας το φόρτο εργασίας.
Πρόκειται για μια πρακτική που μας συμφέρει, αφού μας επιτρέπει να εξεταζόμαστε,
χωρίς να πιεζόμαστε κάθε εξάμηνο να περάσουμε όλα τα μαθήματα. Φέτος, όμως, το
πανεπιστήμιο αποφάσισε συνειδητά να μην διεξαχθούν εμβόλιμες, προωθώντας την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών μας.

Εντός αυτών των ρυθμών, δυσκολεύεται ιδιαίτερα η θέση όσων αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους. Ακόμη πιο δύσκολη είναι η κατάσταση για τα μεγαλύτερα έτη, εφόσον στα ν+2 χρόνια παύουν οι φοιτητικές παροχές (σίτιση, στέγαση, μειωμένο εισιτήριο). Ειδικά όσοι/ες είναι στο νοίκι ή/και δεν είναι από Αθήνα, αναγκάζονται να τα βγάλουν πέρα για περισσότερο καιρό. Η έλλειψη εμβόλιμης έρχεται να συμπληρώσει το γενικότερο κλίμα εντατικοποίησης, όπου καλούμαστε να σπουδάσουμε με ρυθμούς εργοστασίου και να εξεταζόμαστε μόνο μέσα σε 2 βδομάδες. Το πανεπιστήμιο, συμπλέοντας με τις απαιτήσεις της αγοράς, προσπαθεί να διαμορφώσει το σημερινό φοιτητή/-ρια (κι αυριανό εργάτη/-ρια) κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αφεντικών, προωθώντας τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, και τον καριερισμό. Όσοι/ες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, πρέπει να «πληρώνουν το τίμημα» και να παρατείνουν τις σπουδές τους.

Απέναντι σε αυτή την συνολική προσπάθεια εντατικοποίησης των ζωών μας, να απαντήσουμε συλλογικά κι οργανωμένα με αγώνες στην βάση των αναγκών μας. Αποζητούμε την δημιουργία πρωτοβουλίας φοιτητών/-ριών με σκοπό την διεκδίκηση εμβόλιμης εξεταστικής. Για την αυτοδιαχείριση του πανεπιστημίου και των ζωών μας.

– ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/5 13:00 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 108 (ΓΥΑΛΙΝΟ ΚΤΗΡΙΟ,
ΙΣΟΓΕΙΟ): κάλεσμα για την δημιουργία Πρωτοβουλίας για την εμβόλιμη.

Σε συνθήκες ολοένα και μεγαλύτερης υποτίμησης των ζωών μας μπαίνουν στο στόχαστρο και οι μετακινήσεις. Όχι μόνο έχει αυξηθεί το κόστος αλλά με το ηλεκτρονικό εισιτήριο αυξάνεται ο έλεγχος με σκοπό τη διασφάλιση της κερδοφορίας των εταιριών που διαχειρίζονται τα ΜΜΜ. Στην πραγματικότητα οι μετακινήσεις παίρνουν την μορφή εμπορεύματος και λειτουργούν με την λογική της ελεύθερης αγοράς και βάσει του ιδιωτικού συμφέροντος. Παρόλα τα κέρδη, οι μισθοί των εργαζομένων στα ΜΜΜ παραμένουν στον πάτο όπως και η ποιότητα των μετακινήσεων για τους επιβάτες/τριες. Τα μέσα γίνονται επιχείρηση και εμείς πελάτες τους υποχρεωμένοι να πληρώνουμε για μια βασική μας ανάγκη.

Ως φοιτητές/τριες βιώνουμε τη μετακύληση του κόστους φοίτησης σε όλα τα επίπεδα. Με τον κλοιό των κριτηρίων να στενεύει, όλο και λιγότεροι/ες δικαιούμαστε δωρεάν σίτιση και στέγαση από το πανεπιστήμιο. Το κεφάλαιο εισβάλλει διαρκώς, με εργολαβίες και μειώσεις στους εργαζομένους/ες, με αποτέλεσμα  την υπολειτουργία των εστιών , την εντατικοποίηση της εργασίας του προσωπικού και την αύξηση του κόστους επιβίβασης. Αν φαίνονται παρωχημένα τα αιτήματα μας για δωρεάν και αξιοπρεπή σίτιση, στέγαση, και μετακίνηση, τότε για μας παρωχημένο είναι να πληρώνουμε 15€ και 30€ για να πηγαίνουμε στη σχολή/δουλειά μας.

Ως αυριανοί εργαζόμενοι/ες -αν δεν είμαστε ήδη- αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση και εναντιωνόμαστε  στο κανιβαλισμό που επικρατεί στους γκισέδες και στα μέσα. Η δε μαθητεία στα ΕΠΑ.Λ κι η πρακτική χρησιμοποιούνται ως δούρειος ίππος για την περαιτέρω υποτίμηση της εργατικής δύναμης. Εχθρός μας δεν είναι οι υπάλληλοι των σταθμών, ούτε οι οδηγοί, αλλά η διοίκηση που τους φορτώνει με τόση εργασία και η απληστία των εργοδοτών τους. Θέλουμε να σπάσουμε τις ενδοταξικές συγκρούσεις, να μην δημιουργείται απόσταση μεταξύ επιβατών κι εργαζομένων, και να οργανώσουμε την τάξη μας ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο.

Ας μη ξεχνάμε το «αόρατο» κομμάτι της κοινωνίας, μετανάστες/ριες και πρόσφυγες χωρίς χαρτιά και ΑΜΚΑ, που δεν δικαιούνται μηνιαία κάρτα ή μειωμένο εισιτήριο. Σε παρόμοια μοίρα βρίσκονται κι όσοι/ες δούλεψαν μαύρα και δεν δικαιούνται κάρτα ανεργίας.

Δεν ψάχνουμε τρόπο να πηδάμε τις μπάρες, αλλά αποσκοπούμε στο να νικήσουμε σε θεσμικό επίπεδο, εξασφαλίζοντας ελεύθερη μετακίνηση για όλους και για όλες. Αγωνιζόμαστε για τις ανάγκες μας, οργανώνουμε την τάξη μας, και ανταπαντάμε στην επίθεση Κράτος και Κεφαλαίου.

-ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

-ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΝΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ, Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΙ Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ.

-ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ, ΜΜΜ, ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.

ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

Όσο προχωράμε, το να είσαι φοιτητής/-τρια γίνεται ολοένα και δυσκολότερο. Το κόστος φοίτησης μετακυλείται στις πλάτες μας: σίτιση για λιγότερους/-ες, εστίες που υπολειτουργούν, ακριβότερες μετακινήσεις. Το κεφάλαιο εισχωρεί σταδιακά στα πανεπιστήμια με εργολαβίες, προωθώντας ιδιωτικοποιήσεις κι επιβολή διδάκτρων.

Προφανώς, τα παραπάνω δεν έρχονται από μόνα τους. Η διάλυση του δημόσιου χακρατήρα του πανεπιστημίου αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στην τάξη μας και τα κεκτημένα της. Μια επίθεση που εντατικοποιήθηκε με την ψήφιση των μνημονίων, παίρνοντας την μορφή μιας στρατηγικής αναδιάρθρωσης των ζωών μας. Έρχεται μαζί με την διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, τον βασικό μισθό, τον υποκατώτατο, το πετσόκομα των συντάξεων… Παράλληλα, μετανάστες/-ριες και πρόσφυγες βαφτίζονται παράνομοι/-ες από τα ευρωπαϊκά κράτη και τον ρατσισμό, με στόχο την διαχείριση της εργατικής τους δύναμης με δυσμενείς όρους – μια γενικότερη επίθεση στην αξία όλων των εργαζομένων. Αντίθετα με την εικόνα της «κοινωνικής ειρήνης» και συναίνεσης που προβάλλον οι διαχειριστές του κράτους, όσοι κι όσες αντιστέκονται στην επίθεση Κράτους και Κεφαλαίου, ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας, γνωρίζουν το πραγματικό πρόσωπο της πολιτικής του: την βία και την καταστολή.

Γι’ αυτούς τους λόγους, θεωρούμε αναγκαία την οργάνωση των εργαζομένων, των «από τα κάτω», στους κοινωνικούς μας χώρους: χώροι εργασίας, σχολές και σχολεία, και γειτονιές. Οργανωνόμαστε στο Πάντειο, λοιπόν, με σκοπό να μαζικοποιήσουμε το ελευθεριακό κίνημα, με οριζόντιες κι αντι-ιεραρχικές δομές, αυτοργανωμένα, ενάντια στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, και κόντρα στην καθηγητική αυθαιρεσία. Παρεμβαίνουμε στον δημόσιο χώρο, συμμετέχουμε στις Γενικές Συνελεύσεις, κι αποζητούμε τον μαζικό συντονισμό με άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/-ες στους εργατικούς αγώνες μέσα κι έξω από τις σχολές, αφού κι εμείς μετά το πτυχίο προορίζομαστε να γίνουμε εργαζόμενοι/-ες, αν δεν είμαστε ήδη. Στόχος μας είναι να συνδεθούνε οι φοιτητές/-ριες των σχολών με τον κόσμο που εργάζεται σε αυτές, μέσα από κοινούς αγώνες, για τα ταξικά μας συμφέροντα.

Όραμά μας είναι η οργάνωση ενός πλατιού ταξικού κινήματος, στην βάση των αναγκών κι επιθυμιών των καταπιεσμέων/εκμεταλλευομένων, ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο. Προτάσσουμε την ελευθεριακή κουλτούρα στις σχολές μας, μια κουλτούρα που θα αντιτίθεται στον πολιτισμό της κυριαρχίας, της ανάθεσης, και της απαγοήτευσης. Στεκόμαστε απέναντι στον ολοκληρωτισμό που αντιλαμβάνεται μονοδιάστατα την κοινωνική έκφραση. Επιδιώκουμε πανεπιστήμια, αλλά και μια κοινωνία ευρύτερα, όπου οι «από τα κάτω» θα μπορούν να συνυπάρχουν με την διαφορετικότητα. Μια κοινωνία που οι ΛΟΑΤΚΙ+ εκφράζονται ελεύθερα. Μια κοινωνία που τα ΑμεΑ δεν βιώνουν τον αποκλεισμό. Μια κοινωνία χωρίς σεξισμό, ομοφοβία, κι όλους τους επίπλαστους διαχωρισμκούς που αναπαράγουν σχέσεις ανισότητας και κυριαρχίας.